به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، آیت‌الله سید احمد علم‌ الهدی، در آخرین جلسه تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) در ماه مبارک رمضان امسال که امروز به میزبانی حسینیه دفتر نماینده ولی‌فقیه در استان خراسان رضوی برگزار شد، با اشاره به آیات ۳۷ و ۳۸ این سوره مبارکه اظهار کرد: کسی می‌تواند مؤمن زندگی کند که در زندگی‌اش خدامحور باشد. خدامحوری اصل ایمان است؛ به‌گونه‌ای خدامحور همه امور قرار می‌گیرد و اصالت می‌یابد و همه‌چیز حول آن تعریف می‌شود و البته اگر فرد یا مسئله‌ای در زندگی ما اهمیت بیشتری نسبت به خدا برایمان پیدا کند، از مسلمانی تنها اسم و نامی بر ما باقی مانده است.

وی افزود: همه ابتلائات و امتحانات الهی با این هدف صورت می‌گیرد که بر بنده معلوم شود آیا چیزی در زندگی او مهم‌تر از خدا وجود دارد یا نه. بر همین اساس هم بود که به ابراهیم(ع) فرمان رسید که فرزند دلبندش را در راه خدا ذبح کند، به سلیمان نبی(ع) امر کردند که از قدرت خود برای دین خدا استفاده کند و همین آزمون‌ها تا آخرالزمان برای همه ابناء بشر نیز وجود خواهد داشت. روال آزمون‌های الهی هم این‌طور است که به ترتیب، سخت و سخت‌تر می‌شود؛ به‌گونه‌ای که اگر بنده‌ای را با انفاق و مال سنجیدند و سربلند بیرون آمد، پس از آن او را با جان می‌سنجند و حکم جهاد بر او جاری می‌شود، پس از این آزمون الهی متوجه خانواده و فرزند او خواهد بود و در عالی‌ترین درجه هم آبروی افراد سوژه ابتلا قرار می‌گیرد.

بخل در مسیر انفاق، دشمنی با دین است

نماینده ولی‌فقیه در استان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: خداوند عالم در تشریح این مراتب آزمون و ابتلا در آیه ۳۷ سوره محمد(ص) می‌فرماید «إِنْ یَسْأَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا وَیُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ» یعنی به برخی افراد وقتی گفته شود که از مال خود برای خدا انفاق کنید، نه‌تنها بخل می‌ورزند و انفاق نمی‌کنند بلکه در مقام جبران احساس حقارت نفسانی خود در مقام ضدیت با دین برمی‌آیند و با خدا دشمنی می‌ورزند.

وی ادامه داد: آیه ۳۸ سوره نیز در ادامه همین معناست؛ زمانی که می‌فرماید «هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَمَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ» یعنی شما همان کسانی هستید که شما را فراخواندیم تا مال خود را در راه خدا و برای خودتان انفاق کنید؛ همان انفاقی که وعده داده شده تا هفت‌صد برابر آن به بنده بازمی گردد اما در این شرایط هم برخی بخل می‌ورزند که این بخل، در حقیقت خود بنده را قربانی می‌کند.

فقر اختیاری، فقر اجباری

در تشریح بخشی از آیه ۳۸ سوره مبارکه محمد(ص) که خداوند متعال خود را «غنی» و بندگان را «فقیر» خطاب قرار می‌دهد، آیت‌الله علم‌الهدی به تشریح دو گونه فقر پرداخت و تصریح کرد: به‌طور کلی دو نوع فقر وجود دارد؛ یا فقر از نوع اضطراری است و یا اختیاری. در نوع اضطراری، فقر و ناداری افراد ناشی از انباشت مال به ظلم و ثروت‌اندوزی افرادی دیگر است که از بی‌عدالتی جامعه برای سودجویی استفاده کرده‌اند. در این حالت، فرد فقیر برخلاف میل باطنی خود تهی‌دست می‌شود اما فقر همواره از این حال نیست و در مرتبه‌ای از بلوغ، انسان به سرحدی می‌رسد که با وجود دسترسی به ثروت، خود انتخاب کند که فقیر باشد. نبی مکرم اسلام(ص) که می‌فرمود «اَلفَقرُ فَخری» و به تهی‌دستی خود افتخار می‌کرد، اشاره به فقر اختیاری داشت؛ زمانی که درهای خزائن آسمان و زمین به رویش باز بود اما ترجیح داشت تا اگر مال داشت، شکر آن را به‌جا بیاورد و اگر دچار فقر شد، لذت دعا و از خدا خواستن را بچشد.

وی تأکید کرد: در این شرایط است که ذات اقدس پروردگار در آخرین آیه سوره محمد(ص) تصریح می‌کند که «وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لَا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ» یعنی خدا بی‌نیاز است و این بندگان هستند که به او نیازمند هستند و اگر این وضع بخل ادامه پیدا کند، خداوند عالم قومی را روی کار خواهد آورد که در انفاق و بندگی بخیل نخواهند بود. اهل سنت و شیعه در معتبرترین روایات خود از رسول گرامی اسلام (ص) آورده‌اند که وقتی مسلمانان از پیامبر خدا(ص) پرسیدند مقصود از این آیه چیست و قوم بعدی چه کسانی هستند، نبی مکرم اسلام (ص) دست به شانه جناب سلمان زد و گفت که آیندگان از قوم این مرد خواهند بود. این اشاره دلالت آشکار بر ملت ایران دارد که در آخرالزمان مراتب ایمان و مجاهدت در راه دین خدا را به اوج می‌رسانند و زمینه‌ساز اصلی ظهور خواهند بود.